Hikoyadan: Ovga borayotgan edim, havo aynidi. “Bahor havosi-da, bir sevalab oʻtar”, deb ketaverdim. Biroq sal oʻtmay yomgʻir shunday quyib berdiki, birpasda ust-boshim hoʻl boʻlib, badanimga yopishib qoldi. Shunda turgan yerimdan ikki yuz qadamcha narida jar va jarga tushaverishda ovchilar, yoʻlovchilar qoʻnib oʻtadigan kamarcha borligi yodimga tushdi.