Bugungi kun kitobxoni kutgan asar – “Lolazor” nihoyat, qoʻlimizda! Garchi romanning ilk nashri oʻtgan asrning soʻnggi oʻn yilligiga toʻgʻri kelsa-da, u oʻquvchilar “toʻymagan” asarlardan biri hisoblanadi. Nega? Sabab oddiy – asar voqealari ayni kunimizdan, biz yashayotgan jamiyat “sir”laridan soʻzlaydi. Mutolaa davomida qahramonning umr yoʻli, faoliyati bilan tanishasiz. Bu yoʻlning dastlabki qadamidan to soʻnggiga qadar oʻquvchi asosiy obrazlardan biri – Yaxshiboyevga hamroh boʻladi. Yana biri – Oshno bilan doʻst tutinadi. Lekin birda hamfikr boʻlsa, birda ularga qarshi chiqadi. Qarshi chiqish bilan esa tabiiyki, oʻquvchi vaziyatni oʻzgartirmaydi, aksincha, Oshnoning oshnosiga, Yaxshiboyevning shogirdiga, hatto Qurbonoyning fojiasiga aylanadi. Boshqa yoʻl yoʻq – istamagan holda oʻquvchi oʻzining sobit qarashidan voz kechadi! Yana bir ahamiyatli jihati, mutolaa jarayonida asar qahramonlarining ismi shunchaki tanlanmaganiga guvoh boʻlasiz. Hatto Yaxshiboyev oʻz shogirdlariga murojaat qilar ekan, ularning familiyasini ism oʻrnida ishlatishi bejiz emasligiga amin boʻlasiz. Boshqaruvchi inson, kim boʻlishidan qatʼi nazar, hokimiyat tepasiga kelar ekan, u dastlab olijanoblik va fidoyilikni maqsad qiladi. Borgan joyini bogʻ qiladimi, gulzor qiladimi, lolazor qiladimi yoki umuman hech narsa – bunisi endi boshqa masala. Asar soʻnggida kitobxon chuqur mulohazaga choʻmadi, bir soʻz bilan aytganda, mutolaadan kim nimani izlasa, shuni topadi.
