… Shu qo‘shterak qad ko‘tarib turgan joyni ovuldagilar nima uchundir “Duyshenning maktabi” deyishardi. Birortasining moli yo‘qolib: “Hoy falonchi, g‘unajinimni ko‘rdingmi?” — deb so‘rasa, to‘xtab unga: “Ho‘, yuqoridagi “Duyshenning maktabida” yilqilar yuribdi, o‘sha yoqdan xabar olib ko‘r”, — deb javob berishardi. Kattalarga taqlid qilib biz ham: “Yuringlar, Duyshenning maktabiga ketdik, terakka chiqib chumchuq haydaymiz”, — der edik. Bir vaqtlar o‘sha tepada maktab bor ekan. Bizning zamonamizda bu maktabdan asar ham qolmaganu, lekin qo‘shterakli tepaning nomi xalq og‘zidan tushgan emas. Bolalik chog‘imda bu maktab o‘rnini xo‘p qidirib ham ko‘rganman. Keyinchalik: “Nimaga “Duyshenning maktabi” deyishadi, Duyshen o‘zi kim?” — deb qariyalardan surishtirsam, bu savolimga ular hech qizig‘i yo‘q, anchayin gapday qo‘l siltab javob qilishardi: “Kim bo‘lardi, shu yurgan oqsoq-qo‘y (urug‘ning nomi) Duyshen-da. O‘sha hurriyatdan keyin ho‘ anavi tepada eski bir molxona bo‘lardi. Duyshen “komsomol bo‘ldim”, — deb o‘sha yerda maktab ochib, bola o‘qitgan. Hozir u maktabdan bir parcha guvala ham qolmagan, ilgari nomi yo‘q tepa edi. Endi “Duyshenning maktabi” degan nom oldi…”
