Jamiyatda yuqori mavqega ega boʻlgan xonadon bekasi qalbidagi kemtiklikni muhabbatdan izlaydi. Unga oʻsha muhabbat nasib ham boʻladi. Xoʻsh, Anna nega unda atrofidagi mayda muammolardan qatʼi nazar, mehr-muhabbatdan sarmast boʻlishi kerak boʻlgan pallada oʻziga soʻnggi chora – oʻlimni ravo koʻrdi? Vronskiy-chi? U Annaning vasliga erishgach, qalbi daryo, muhabbati yoʻlida sobit ayolga hamisha yana nimadir yetishmayotganini anglashi, his qilishi qiyinmidi? Darhaqiqat, Lev Tolstoy bu asari haqida “Anna Karenina – men oʻzim”, deb aytadi. Anna timsoli orqali yozuvchi hayot-mamot, inson taqdiri, yashashdan maqsad, odamzodning maʼnaviy kamoloti, aʼmoli kabilarga oʻzining haqqoniy va samimiy munosabatini bildiradi. Romanda keltirilgan Kareninlar, Oblonskiylar va Levinlardan iborat uchta katta oilaning turmush tarzi, ularni bogʻlagan rishtalar, qahramonlardagi eʼtiqod masalasi, Vronskiyni Annaga (yoki Annani Vronskiyga) tomon talpintirgan kuch, nihoyat, Annaning halokatli oʻlimi tasvirlarini oʻqirkan, kitobxon oʻzini beixtiyor Tolstoyga yaqindek, Tolstoyga hamfikrdek, balki Tolstoy qalbini oʻqiyotgandek his etadi.
