“Saddi Iskandariy” Navoiyning “Xamsa”sini yakunlovchi doston hisoblanadi.. Asar 89 bob, 7215 baytdan iborat boʻlib, Navoiy ijodidagi hajman eng yirik epik asardir. Doston aruzning mutaqorib bahrida turkiyda yozilgan. Navoiy oʻz asari avvalida, safdoshlaridan farqli oʻlaroq, tarixiylikka, koʻproq tarix kitoblariga tayanib ish koʻrganini yozadi. Navoiy bu oʻrinda oʻz asarida Iskandar haqidagi boblar izchilligining Qurʼondagi Zulqarnayn haqidagi oyatlarga hamda tarixiy shaxs Aleksandr faoliyatiga muvofiq kelishini nazarda tutgan. Dostonning “Saddi Iskandariy“ deb nomlanishida ham Qurʼoni Karimning Navoiy uchun birlamchi manba boʻlganligi seziladi.
