Bu hikoyada usta ishbilarmon Petronening kechinmalari orqali insoniy muloqot ehtiyoji his qilinadi. Kortasar tilga olgan eshik ortida eshitilgan yigʻi, goʻdak ham, uni allayotgan ona ovozi ham – bularning bari boshqa bir inson, Petronening tungi “men”i, uning shaxsan yolgʻizligidir.